Λυπήσου αυτόν που αγαπάει
και δεν μπορεί να αγαπηθεί.
Λυπήσου τη μάνα που γεννάει
και ο θάνατος της παίρνει το παιδί.
Λυπήσου το νέο που χαροπαλεύει
με μια ένεση στην σπασμένη φλέβα του, παραληρεί.
Λυπήσου τον άρρωστο που περιμένει
με αγωνία να εγχειριστεί.
Λυπήσου το γέρο
στην απομόνωση όταν ζει.
Λυπήσου τον εαυτό σου, όταν ποτέ
για κανέναν δεν έχει λυπηθεί.
Λυπήσου αυτούς που έφυγαν απ’ την ζωή.
Μα πιο πολύ λυπήσου...
για αυτούς που μένουν
μόνοι
και δεν έχουν κανέναν να τους λυπηθεί.
