Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

ΨΑΧΝΩ



Μια ομιχλώδη ψιχάλα,
βλέπουν τα μάτια μου… παντού.
Τοπίο με δέντρα χωρίς φορεσιά
και ουράνιο θόλο, χωρίς φτερά.


Στην σκέψη διασχίζω τους ωκεανούς,
ηφαίστεια, οροσειρές και… ψάχνω, ψάχνω.
Ανείπωτα λόγια, στις γκριμάτσες και στους μορφασμούς,
εκεί που αυλακώνεται - καθρέφτισμα της ψυχής ο πόνος.


Με δάκρυα, παρηγοριάς
στα πέτρινα σκαλιά,
φυτεύω σπόρους απ’ ανθούς
που σφίξαμε μαζί στην αγκάλη μας.


Ξέρω πως τα μάτια σου κοιτούν
σαν φυλλωσιές βουβές,
στου ανέμου την δύναμη.
Σπαράζουν μακριά μου, πίσω από ένα χαμόγελο… χωρίς αξία.


Αστέρι θα γίνω
να δεις όλα τα όνειρα ξανά.
Να ακούσεις
τις ροές τις θάλασσας.


Άγγιγμα στην δεξιά γροθιά σου
να γεμίσεις και να με πιστέψεις.
Ήλιος σε σχήμα φωτοστέφανου
 ένδυμα χρυσής προστασίας.

Που υπάρχει! Σε σένα, σε μένα!
Σε ανθρώπους χωρίς επιρροές υπάρχει.
Άνοιξε ψυχή μου την αριστερή παλάμη σου
 να έρθει ο άνεμος, να γίνει θεριό.


 Να ελευθερώσει την πνοή που σου κλέψανε
τα ψέματα και οι υποκρισίες.
Εδώ στάσου και εγώ θα φυλάω την καρδιά σου.
Mέσα σε πολύτιμο άρωμα που ευωδιάζει,
από της απλότητας την μεγαλοσύνη.



 Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ 2017





                                                                             











                                                                             









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου